Os teus ollos azuis derramáronseme na cunca
Que saboroso está o café con pingas.
Xa non sei onde pararei a debacle que me asolaga
Choven os días mentres me axexa o calendario
E teño tanto medo coma se non viñeras
Estás, estou, estamos…
Pero eu non durmo nos teus brazos.
Lémbrote cada vegada que albisco unha ollada capicúa
E homes suxos bérranme aldraxes se poño cara de pensar en ti.
A ferida da montaña balcánica sangra con ecos de canóns
Anque desta vez os canóns veñen do ceo e non falan en alemán,
os nenos que choran, choran en idiomas intelixibles.
(Poemas da primeira páxina do libro AZUL, 1º premio de poesía do Colexio Maior Fonseca, USC, 1999)