Ollarte foi albisca-la gloria de Deus
e a gloria atopoume na devesa
botácheste atrás, ficou só unha mesa
testemuña inédita dos bicos teus
Marchei lonxe. De ti e dos remorsos meus
Marchei sen dicirche ren. Inconfesa
Agochei meu amor baixo aquela mesa
onde agochabamos inferno e ceus.
Quizabes me amabas, se cadra si
non mentiron nin bicos nin abrazos
non coñezo ninguén que minta así.
¡Ai meu amor! Que será de mín e de ti
que será dos castelos e dos pazos
que nos aires fixen por ti e por mín
Nota: Neste mes vou recuperar textos dun caderno que merquei en Irlanda – Cushendall 2001. Os textos son, ben seguro, posteriores (2001-2003)