Ninguén foi ao enterro do meu amor finado
foi un pasamento pasado sen dor
daí xurdiron quince frores distintas
esparexidas ao chou nos banzos da rúa
escachou a derradeira casca de ovo
rachou o último exame da carreira
esgazou o retal que ficaba na casa de modas
esnougou o nocello do pichichi da liga
esnaquizou unha caixa de bombóns
esfolou o pelexo da bota de viño
crebou a forza de Hércules e da súa Torre
parteu o meu corazón
e ninguén recolleu os anacos espallados
Aquel día durou vinteséis horas initerrumpidas
e aínda se repite en días alternos.
Aquela noite foi tan escur que non cabería máis luz
Alumeounos a verdade e doeu tanto
que crin morrer dunha enchenta de bágoas que non saíron
Aquela mañá el deixou de ser un escarpín branco.